توراحس میکنم هردم...
که با چشمان زیبایت مرا دیوانه ام کردی...
من از شوق تماشایت...
نگاه از تو نمیگیرم....
تو زیباتر نگاهم میکنی اینبار....
ولی...افسوس...این رویاست....
تمام آنچه حس کردم،تمام آنچه میدیدم....
تو با من مهربان بودی...
واین رویا چه زیبا بود....
ولی.... افسوس.... که رویا بود....

من از اون آسمون آبی میخوام
من از اون شبهای مهتابی میخوام
دلم از خاطره های بد جدا
من از اون وقتهای بی تابی میخوام

من میخوام یه دسته گل به آب بدم
آرزوهامو به یک حباب بدم
سیبی از شاخهء حسرت بچینم
بندازم رو آسمون و تاب بدم
گل ایوون بهاره دل من
یه بیابون لاله زار دل من

من از اون آسمون آبی میخوام
من از اون شبهای مهتابی میخوام
دلم از خاطره های بد جدا
من از اون وقتهای بی تابی میخوام

مث یک دسته گل اقاقیا
دلم آواز می کنه بیا بیا
تو میری پشت علفها گم میشی
من میمونم و گل اقاقیا

گل ایوون بهاره دل من
یه بیابون لاله زار دل من
گل ایوون بهاره دل من
یه بیابون لاله زار دل من

لالالالا گل ریحون،دو تا فال و دو تا فنجون
توی فنجون من لیلی،توو خط فال تــــــو مجنــون

لالالالا گل خشخاش،چه نازی داره تو چشماش
پر از نقاشی خوابتتو تنها فکر اونها باش

لالالالا گل پونه،گل خوش رنگ بابونه
دیگه هیچ کس توو این دنیا،سر قولش نمی مونه

 لالالالا شـــــب تیره،ببین ماه هم داره می ره
هزار تا قصه ام گفتم،چرا خوابت نمی گیره

لالالالا گل لاله، نبینم رویاهات کاله
فرشته مثل تو پاکه فقط فرقش دو تا باله

 لالالالا گل رعنا ،میخواد بارون بیاد اینجا
کی گفته تو ازم دوری ببین نزدیکتم حالا

لالالالا گل پسته،نشی از این روزا خسته
چقدر خوابی که میشینه تو چشمای تو خوشبخــته

لالالا گل مریم،نشینه رو چشات شبنم
یه عمره من فقط هر شب واسه تــ♥ــــو آرزو کردم

 لالالالا گل پونه،کلاغ آخر رسید خونه

یکی پیدا میشه یه شب سر هر قولی میمونه

لالالالا گل زردم،چراغارم خاموش کردم
بخواب که مثل پروانه خودم دور تو میگردم

ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺗـﻮ
ﺑﻮﯼ ﻣـﺰﺭﻋـﻪ ﻗﻬــــــــــﻮﻩ می ﺪﻫﺪ
ﺗﻤﺎﻡ ﺑﯽ ﺧـﻮﺍﺑـــــــﯽ ﻫﺎﯼ ﻣـﻦ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺗـﻮﺳﺖ
ﺍﯼ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺩﻭﺳـﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ! ...

من که تسبيح نبودم ، تو مرا چرخاندی

مشت بر مهره تنهايی من پيچاندی

مهر دستان تو دنبال دعايی می گشت

بارها دور زدی ذهن مرا گرداندی

ذکرها گفتی و بر گفته خود خنديدی

از همين نغمه ی تاريک مرا ترساندی

بر لبت نام خدا بود،خدا شاهد ماست

بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندی!

دست ويرانگر تو عادت چرخيدن داشت

عادتت را به غلط چرخه ايمان خواندی

قلب صد پاره من مهره صد دانه نبود

تو ولی گشتی و اين گمشده را لرزاندی

جمع کن، رشته ايمان دلم پاره شدست

من که تسبيح نبودم، تو چرا چرخاندی؟

                         چرا رفتی چرا من بیقرارم
                                        به سر سودای آغوش تو دارم
                      نگفتی ماه تاب امشب چه زیباست
                                 ندیدی جانم از غم ناشکیباست
                      چرا رفتی چرا من بیقرارم
                            به سر سودای آغوش تو دارم
                                 ***
                     خیالت گرچه عمری یار من بود
                                 امیدت گرچه در پندار من بود
                    بیا امشب شرابی دیگرم ده
                              زمینای حقیقت ساغرم ده
                  چرا رفتی چرا من بیقرارم
                         به سر سودای آغوش تو دارم

     دَر کوچه میدوید ،سیگآر میکشید ...

    دَر کوچه میدوید، سیگآر میکشید ...

                                پیوسته وُ شدید ،سیگآر میکشید ...

         لیلی عروس شُد ، لیلی عروس شُد ...

          این رآ که میشنید سیگآر میکشید ...

نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی

تا در میکده شادان و غزل خوان بروم

ای نگاهت نخی از مخمل و از ابریشم
چند وقت است که هر شب به تو می اندیشم
 به تو آری ، به تو
                   یعنی به همان منظر دور

      به همان سبز صمیمی ، به همین باغ بلور
    به همان سایه ، همان وهم

                    همان تصویری 

               که سراغش

           ز غزلهای خودم

        می گیری
        به همان زل زدن از فاصله دور به هم
       یعنی آن شیوه فهماندن منظور به هم

     به تبسم ، به تکلم ، به دلارایی تو
     به خموشی ، به تماشا ، به شکیبایی تو
     به نفس های تو در سایه سنگین سکوت
                     به سخنهای تو با لهجه شیرین سکوت
                   شبحی چند شب است آفت جانم شده است

        ................

ما چون دو دريچه روبروي هم
آگاه زهر بگو مگوي هم
هر روز سلام و پرسش و خنده
  هر روز قرار روز آينده
عمر آينه بهشت، اما…آه
بيش از شب و روز تير و دي كوتاه
                   اكنون دل من شكسته و خسته ست        
             زيرا يكي از دريچه ها بسته ست              
             نه مهر فسون، نه ماه جادو كرد              
               نفرين به سفر، كه هر چه كرد او كرد..

چرا گرفته دلت؟ مث آنکه تنهایی !

چقدرهم تنــــــــــــــها...

خیال میکنم.. دچارآن رگ پنهان رنگها هستی..

دچاریعنی عاشــــــــــق...

وفکر کن ..چه تنــــــــــهاســــــــت..

اگرماهی کوچیک..دچارآبی بیکران باشد..

همیشه فاصله ای هست..دچارباید بـــــــــــود...

از این راهرو یک نفر رد شده
که عطرش همونه که تو می زنی
برای به زانو در آوردنم
تو از مرگ حتی جلو میزنی  

 از این راهرو یک نفر رد شده
مث ِ وقتایی که تو ناراحتی
نفس میکشم با تمام وجود
عجب عطر خوبی زده لعنتی

صدات میکنم تا همه بشنون
جواب ِ  صدام غیر پژواک نیست
من اونقد شکستم که حس میکنم
که هیچ ارتفاعی خطرناک نیست

یه جوری دلم تنگ میشه برات
محاله بتونی تصور کنی
گمونم نمیتونی حتی خودت
جای خالیتو تو دلم پر کنی

از این راهرو یک نفر رد شده...

دلم گرفته ای دوست،هوای گریه بامن
گرازقفس گریزم کجاروم،کجا مـــــــــــــــن؟؟
کجــــــــــا روم کـه راهـــی به گلـشنی ندانــــــــــم
کـه دیده برگـشودم بـه کنـج تنگنـــا مـــــــن

نه بسته ام به کس دل ...

نه بسته دل بمن کس !

چوتخته پاره برمــــوج.. 

رها... رها.. رها من...!  

زمن هرانــــکه اودور،چودل به سینـــه نزدیک
نه چشــم دل به سویی،نه باده درسبــویی  
کـــه ترکنـم گلویی،بــه یاد آشنـــــامـــــــن  
زبودنــــم چـــه افزود؟نبودنم چــــــه کاهد؟ 
کــه گویدم بـــه پاسخ کــه زنده ام چرا من؟ 
ستـــاره هـا نهفتـــم درآسمـــــــــــان ابری 

دلــم گرفتــه ای دوسـت،هـوای گریـه بامن 

زندگی آب روانیست، که بد نیست،

سرش بر سرِ سنگی بخورد

تا که یادش نرود سنگ همیشه سنگ است...

بقیش درادامه ی مطلب ..بعله

ادامــــــــــه مطلــــــب ...

دل من يه روز به دريا زد و رفت
پشت پا به رسم دنيا زد و رفت
پاشنهء كفش فرارو ور كشيد
آستين همتو بالا زد و رفت

  یه دفعه بچه شد و تنگ غروب
سنگ توی شيشهء فردا زد و رفت
حيوونی تازگی آدم شده بود
به سرش هوای حوٌا زد و رفت
دفتر گذشته ها رو پاره كرد
نامهء فرداها رو تا زد و رفت

زنده ها خيلی براش كهنه بودن
خودشو تو مرده ها جا زد و رفت

هوای تازه دلش میخواست ولی
آخرش توی غبارا زد و رفت
دنبال كليد خوشبختی می گشت
خودشم قفلی رو قفلا زد و رفت

تو گل سرخ منی

تو گل یاسمنی

تو چنان شبنم پاک سحری ؟

نه

از آن پاکتری

تو بهاری ؟

نه

بهاران از توست

از تو می گیرد وام

هر بهار اینهمه زیبایی را

هوس باغ و بهارانم نیست

ای بهین باغ و بهارانم تو

سبزی چشم تو

دریای خیال

پلک بگشا که به چشمان تو دریابم باز

مزرع سبز تمنایم را

ای تو چشمانت سبز

در من این سبزی هذیان از توست

زندگی از تو و

مرگم از توست...

متن یه آهنگیه ازحبیب

ادامــــــــــه مطلــــــب ...

دستهات مال من؟
با دستهای من بنويس
 با دستهای من غذا بخور
 با دستهای من موهات را مرتب کن
 با دستهای من به زندگی فرمان بده
 فقط دستهات را
از تنم بر ندار!
 برو
از اينجا برو
فقط يک بار برگرد و نگاهم کن
 کوتاه
اگر توانستی باز هم برو.

  " ازاشعارعباس معروفی"

پیوست:فک نکنید وبلاگ من عاشقانه اس ها..

خداحافظ همین حالا، همین حالا که من تنهام

خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمام

خداحافظ کمی غمگین، به یاد اون همه تردید

به یاد آسمونی که منو از چشم تو میدید

اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت ساده اس

نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جاده اس

خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رؤیا ها

بدونی بی تو و با تو، همینه رسم این دنیا

خداحافظ خداحافظ

همین حالا

خداحافظ

پیوست:شکلک ندارد

میگم پاشو بریم چندتا اسمس بفرستیم اینور اونور،مردم آزاری کنیم ...خیلی حال میده خخخخخخخ

به این میگن وبلاگ فرهنگی ،آموزشی ...همه چی

نه ولش کن

،شعر مریم حیدرزاد بخونیم فیضضضضض ببریم

غروزنذاشت بهت بگم قدخدادوست دارم

حالانشستم یه گوشه دارم ستاره میشمارم

تنهایی عین یه تبرشکسته برگ وریشمو

سوزونده آفت غرورازحالاتاهمیشمو

ولش کن پاشم برم مث این رفقای بیکار تو وبلاگای بقیه تبلیغ بذارم ازهمه کارم بیشترحال میده..